Сарвари хирадпешаи кишварамон дар рушди сиёсӣ, иқтисодиву иҷтимоӣ ва таърихиву фарҳангии давлати мустақили Тоҷикистон хизматҳои бузурги тақдирсоз кардаанд. Маҳз бо ҳамин корнамоиҳо, мӯҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба сифати Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон эътироф гардиданд.Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат рамзи пойдориву бардавомии давлатдории мустақили тоҷикон, сулҳу Ваҳдати миллӣ, кафили рушди босубот ва устувори ҷомеаи Тоҷикистон мебошанд.Боиси сарбаландӣ ва хушнудист, ки миллати тоҷик ва Тоҷикистон имрӯз намунаи ибрат дар саросари кишварҳои мутамаддин гардидааст. Танҳо бо роҳи ваҳдату ягонагӣ метавон истиқлолияту ободии меҳан ва амну осоиштагии мардумро аз ҳама хавфу хатар эмин нигоҳ дошт. Танҳо дар сурати ваҳдат душвориҳо паси сар мешаванд. Рӯзгори мардум рӯ ба беҳбудӣ меорад, кишвари азизамон ба шоҳроҳи пешрафту тараққиёт рӯ меорад.Дар ҳақиқат ҳам, Ваҳдати миллӣ аст, ки сулҳу субот, оромиву осоиштагӣ, пешрафту тараққиёт, ободии давлату миллат ва зиндагии шоистаи мардуми тоҷик таъмин аст. Ваҳдат оғози ҳамаи созандагиву ободкориҳо, ибтидои суботи сиёсиву иҷтимоӣ, некӯаҳволии рӯзгори ободу осудаи мардум ва эҳёи худшиносию худогоҳӣ ва роҳ ба сӯйи фардои дурахшон аст.
Бунёди давлати демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва ташаккули ҷомеаи шаҳвандӣ дар Тоҷикистон, ки мо дар роҳи эъмори он бо қадамҳои устувор пеш рафта истодаем, далели равшану возеҳи тантанаи сулҳу оромӣ, ваҳдати миллӣ ва ҳамдигарфаҳмии халқи азизамон ба шумор меравад. Ин дастоварди нодир ҳоло ба сифати чузъи таркибии ҳаёти мардуми мо дар пешрафти ҳаёти сиёсӣ, иқтисодиву иҷтимоӣ в фарҳангии кишварамон нақши бузург дошта, моро вазифадор месозад, ки барои ҳифзу гиромидошти он бештар кӯшиш намоем.
Бояд зикр намуд, ки худшиносии миллӣ дар фазои ваҳдат аз ду мафҳум бармеояд – худшиносӣ ва шуури миллӣ. Яке аз файласуфони Юнони қадим Суқрот, ки ба масъалаи инсон пардохта буд, вазифаи аввалини ӯро чунин баён намудааст: “Худро бишнос”. Дар ҳақиқат фарде, ки худашро нашинохтааст, инсони комил шуда наметавонад ва ӯро дигарон ҳам намешиносанд, қадру қиммат ҳам надорад. Миллат ҳам бояд худашро шиносад. Лозим ба ёдоварист, ки Иҷлосияи тақдирсози 16-уми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва сухани барномавии Сарвари тозаинтихобшудаи Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон “…ман кори худро аз сулҳ оғоз хоҳам кард” оғози корнамоиҳо ва қаҳрамониҳои Сарвари давлатамон дар роҳи пурпечутоби расидан ба сулҳу Ваҳдат ва берун овардани Тоҷикистон аз вартаи ҳалокат буд. Дар он вақт масъулияти бузурге, ки бар души давлати соҳибистиқлол ва Сарвари боғайрати он Эмомалӣ Раҳмон афтод, гурезаҳоро ба Ватан баргардонидан, риштаҳои гусастаи иқтисодиро бо ҳам пайвастан, сарҳад ва амнияти давлатро устувор намудан, бо созмонҳои байналмилалӣ робита бастан, эътибори давлати тоҷиконро дар арсаи ҷаҳонӣ пойдор гардонидан ва ғайра, ки ҳар яке аз дигаре заруртар менамуд. Бе сабаб нест, ки ҳанӯз Афлотун дар чордаҳсолаи пеш аз милод густариши равнақбахши давлатро дар мавҷудияти сарварии аҳли хирад мутаалиқ дониста буд. Аз ин
нигоҳ дар мавриди кунунии бисёр ҳасоси замон, ки ҳамагони мо, пеш аз ҳама роҳбари ҷомеаамон дар рӯ ба рӯи давлатсозӣ қарор дорем, чунин мулоқот шакке нест, ки манфиати фаровонеро дар густариши ҷомеаи кишвар ба бор меорад.
Камолова Дилбар -ходими илмии Маркази омӯзиши пиряхҳои АМИТ
